برنامه ریزی و آماده سازی:
برنامه ریزی جامع: قبل از استقرار، برنامه‌ای جامع شامل موقعیت مکانی، منابع، پرسنل، تجهیزات و خطوط ارتباطی تهیه کنید.
ارزیابی ریسک: خطرات احتمالی از جمله شرایط آب و هوایی، امنیت، بیماری‌های منطقه‌ای و دسترسی به منابع را ارزیابی کنید.
محل مناسب: محلی را انتخاب کنید که دسترسی آسان، آب و برق کافی، و فضای کافی برای چادرها و تجهیزات داشته باشد.
امنیت: ملاحظات امنیتی را در اولویت قرار دهید، از جمله حفاظت در برابر تهدیدات احتمالی.
ارتباطات: سیستم ارتباطی قوی و قابل اعتماد برقرار کنید.
ذخیره سازی: فضایی مناسب و ایمن برای نگهداری داروها، تجهیزات پزشکی و مواد غذایی در نظر بگیرید.
مدیریت زباله: سیستم مدیریت زباله‌های پزشکی و غیرپزشکی کارآمد را تدوین کنید.
تامین آب: منبع آب سالم و قابل اطمینان برای نوشیدن، شستشو و استریلیزاسیون تامین کنید.
بهداشت: برای پیشگیری از شیوع بیماری، پروتکل‌های بهداشتی قوی را اجرا کنید.
آموزش: پرسنل را به طور کامل در مورد وظایف و اقدامات اضطراری آموزش دهید.
تجهیزات و منابع:
کیت‌های پزشکی: کیت‌های پزشکی کامل و به روز را تهیه کنید.
داروها: داروهای ضروری و کافی برای درمان جراحات و بیماری‌های احتمالی ذخیره کنید.
تجهیزات جراحی: تجهیزات جراحی کامل و استریل را فراهم کنید.
تجهیزات تشخیصی: تجهیزات تشخیصی مانند دستگاه اکسیژن، دستگاه ECG و... را تهیه کنید.
ژنراتور برق: ژنراتور برق پشتیبان برای تامین برق در مواقع اضطراری داشته باشید.
وسایل روشنایی: نورپردازی کافی برای چادرها و مناطق کار را فراهم کنید.
تجهیزات ارتباطی: رادیو، تلفن ماهواره‌ای و اینترنت را برای برقراری ارتباط تهیه کنید.
وسایل حمل و نقل: وسیله نقلیه برای حمل و نقل مجروحان و تجهیزات داشته باشید.
چادرها: چادرهای مناسب و مقاوم در برابر شرایط آب و هوایی را استفاده کنید.
مخزن سوخت: سوخت کافی برای ژنراتورها و وسایل نقلیه ذخیره کنید.
مدیریت و پرسنل:
پرسنل متخصص: پرسنلی با مهارت‌های پزشکی کافی و تجربه کار در شرایط اضطراری استخدام کنید.
تیم مدیریت قوی: تیمی‌با مدیریت و سازماندهی قوی برای نظارت بر عملیات داشته باشید.
تقسیم کار: وظایف را به طور موثر بین پرسنل تقسیم کنید.
سیستم شیفت کاری: برای کار مداوم بیمارستان، سیستم شیفت کاری منظم را اجرا کنید.
مدیریت مصدومین: سیستمی‌برای ثبت، طبقه‌بندی و درمان مصدومان داشته باشید.
کنترل ترافیک: سیستمی‌برای مدیریت و کنترل ورود و خروج به بیمارستان صحراییداشته باشید.
ثبت سوابق: سوابق دقیقی از تمام بیماران و اقدامات درمانی را نگهداری کنید.
برنامه‌ریزی انتقال: برنامه‌ای برای انتقال بیماران به مراکز درمانی مجهزتر داشته باشید.
مقابله با استرس: برای پرسنل برنامه‌ای جهت مقابله با استرس و خستگی ارائه دهید.
امنیت اطلاعات: مراقبت از محرمانگی اطلاعات بیمار را رعایت کنید.
ملاحظات پزشکی:
کنترل عفونت: برای پیشگیری از عفونت‌های بیمارستانی، اقدامات کنترل عفونت را به طور جدی پیگیری کنید.
مدیریت دارو: سیستمی‌برای مدیریت و توزیع صحیح داروها داشته باشید.
مدیریت خون: در صورت نیاز، خون و فرآورده‌های خونی را تهیه و ذخیره کنید.
تجهیزات استریلیزاسیون: تجهیزات مناسب برای استریلیزاسیون ابزار و تجهیزات پزشکی تهیه کنید.
مراقبت‌های پس از ترخیص: برای بیماران ترخیص شده، راهنمایی و پشتیبانی ارائه دهید.
جراحی‌های ضروری: به جراحی‌های ضروری اولویت دهید.
مدیریت جراحات: روش‌های مناسب برای مدیریت انواع مختلف جراحات را در نظر بگیرید.
مدیریت اپیدمی‌ها: برای مقابله با شیوع بیماری‌های عفونی برنامه‌ای داشته باشید.
مراقبت از زنان باردار: تجهیزات و مهارت‌های لازم برای مراقبت از زنان باردار را فراهم کنید.
مراقبت از کودکان: برای کودکان تجهیزات و مراقبت‌های ویژه را فراهم کنید.
ملاحظات عملیاتی:
تامین انرژی: منابع انرژی جایگزین مانند انرژی خورشیدی یا باد را در نظر بگیرید.
حمل و نقل هوایی: در صورت نیاز، از امکانات حمل و نقل هوایی استفاده کنید.
مقاومت در برابر شرایط جوی: تجهیزات و ساختار بیمارستان را در برابر شرایط جوی مختلف مقاوم کنید.
همکاری با سازمان‌های دیگر: با سازمان‌های امدادی و درمانی دیگر همکاری کنید.
حفظ حریم خصوصی: محیطی محترمانه و حفظ حریم خصوصی برای بیماران فراهم کنید.
مدیریت منابع انسانی: برای حفظ انگیزه و بهره‌وری پرسنل، اقدامات مناسبی انجام دهید.
به‌روزرسانی اطلاعات: اطلاعات را به طور منظم به روز کنید و از منابع جدید اطلاعات استفاده کنید.
ارزیابی عملکرد: عملکرد بیمارستان صحراییرا به طور منظم ارزیابی کنید.
برنامه‌ریزی برای تخلیه: برای تخلیه ایمن بیمارستان در صورت نیاز برنامه‌ریزی داشته باشید.
پاسخگویی: سیستمی‌برای رسیدگی به شکایات و انتقادات ایجاد کنید.
این فهرست جامع نیست، اما نکات مهمی‌را برای برپایی و مدیریت یک بیمارستان صحراییمؤثر برجسته می‌کند. ملاحظات دقیق‌تر به موقعیت خاص، منابع در دسترس و نیازهای جمعیت تحت پوشش بستگی دارد.