بلاکچین یک فناوری نوین است که به عنوان یک دفتر کل توزیع‌شده عمل می‌کند و به ثبت و نگهداری اطلاعات به صورت امن و غیرقابل تغییر کمک می‌کند. در زیر به برخی از مفاهیم کلیدی بلاکچین اشاره می‌شود:
1. **بلاک**: اطلاعات در بلاکچین در واحدهایی به نام "بلاک" ذخیره می‌شود. هر بلاک شامل داده‌ها، هش بلاک قبلی و یک هش جدید است.
2. **زنجیره**: بلوک‌ها به صورت زنجیره‌ای به یکدیگر متصل می‌شوند. هر بلاک به بلاک قبلی خود وابسته است، که این وابستگی امنیت زنجیره را افزایش می‌دهد.
3. **هش (Hash)**: یک تابع ریاضی است که داده‌ها را به یک رشته ثابت و یکتا تبدیل می‌کند. هر بلاک دارای هش منحصر به فردی است که به شناسایی آن کمک می‌کند.
4. **توزیع‌شده**: بلاکچین به صورت شبکه‌ای از گره‌های (Nodes) توزیع شده عمل می‌کند که هر گره یک نسخه از دفتر کل را نگهداری می‌کند. این توزیع‌شدگی امنیت و شفافیت را افزایش می‌دهد.
5. **قرارداد هوشمند (Smart Contracts)**: برنامه‌های خوداجرا که شرایط توافقات را به صورت خودکار اجرا می‌کنند. این قراردادها در بلاکچین ذخیره و اجرا می‌شوند.
6. **اجماع (Consensus)**: پروتکل‌هایی که به گره‌ها اجازه می‌دهند درباره صحت و اعتبار اطلاعات توافق کنند. روش‌های مختلفی مانند Proof of Work و Proof of Stake وجود دارد.
7. **توکن‌ها**: واحدهای دیجیتالی که در بلاک‌چین‌ها برای نشان دادن دارایی‌ها، اعتبارها یا حقایق دیگر استفاده می‌شوند.
این مفاهیم پایه‌ای برای درک بلاکچین و کاربردهای آن در زمینه‌های مختلف هستند.